Breccia Deja

Oorsprong en samenstelling

Het ontstaan van een oceaan

Zowat 170 miljoen jaar geleden bevindt zich tussen Europa en Afrika een oceaan, waar rek zit op de aardkorst. Daardoor vindt er zeebodemspreiding plaats in deze oceaan, waardoor een nieuwe oceaan gevormd wordt. Doordat Afrika en Europa zich vanaf dan naar elkaar toe beginnen bewegen, verandert de spanning in de aardkorst.

 

 

Het ontstaan van nieuwe bergen

Zowat 150 miljoen jaar geleden staat de oceanische korst zo onder spanning, dat de Alpijnse gebergtevorming een aanvang neemt. De Mirdita oceaan die zich daar bevindt, wordt gedwongen om deels onder de Europese continentale korst ter hoogte van Albanië te schuiven. Door de spanning worden voorts stukken oceanische korst als dekbladen bovenop de Europese continentale plaat geduwd. 
Dit is een vrij uitzonderlijk proces. Deze tektonische fase duurt tot ongeveer 130 miljoen jaar geleden. Op dat moment heeft de spanning ter hoogte van Albanië voor een sterke vervorming en een gebergtevorming gezorgd.

 

 

Het ontstaan van een zeebekken met sedimenten

Door de druk op de platen, ontstaat aan de rand van het gebergte, langs de dekbladen, een diep marien bekken. In dit diepe bekken worden zeer grove sedimenten of stukken steen afgezet, afkomstig van het omgevend gebergte. 
Ze worden afgezet onder hoog energetische omstandigheden en de klasten of keien kunnen zeer groot zijn. Deze sedimenten vormen een pakket van verschillende honderden meters dik en ze bestaan uit verschillende sedimenten: zeer grove debris flows (of puinstromen) aan de basis, en turbidieten (of troebelstromen) later in de tijd en dus hogerop terug te vinden. 
Een deel van deze afzettingen wordt nu ontgonnen als de Breccia Deja.

 

 

De Breccia Deja, brok gesteentekunde

Ongeveer 120 miljoen jaar geleden verplaatst de tektonische puls zich nog  verder en komt ook het diepe voorlandbekken onder spanning te staan. De sedimenten, waaronder de afzettingen van de Breccia Deja, worden hierdoor begraven en onderworpen aan een druk van de aardlagen. Daar blijven ze miljoenen jaren tot de tektonische puls afneemt en ze door erosie van de bovenliggende sedimenten beetje bij beetje terug aan het oppervlak komen.